Muzyka:  R. Obcowski
Słowa:  A. Kuryłło

Na tym zdjęciu prześwietlonym
Oczy pełne nieba masz
I przez ramię przewieszony
Mój nieprzemakalny płaszcz.
Cała byłam w mgłach i kroplach,
Jak królowa mokrych serc,
Przeglądałam się w tych oknach,
Skąd muzyka szła i śpiew.

Otwórz serce, otwórz tak,
Żeby móc swobodnie tańczyć,
Żeby nagle świat
Nabrał smaku pomarańczy.
Otwórz serce, otwórz tak,
Żeby móc do ciebie trafić,
Daj mi jakiś znak,
Zejdź z wyblakłej fotografii.

Na parkiecie było ciasno,
Gęstniał tłum z gasnącym dniem
I z godziny na godzinę
Czas nam coraz szybciej biegł.
Malowana światłem przestrzeń
Wirowała w rytmie strun,
Jak odbity w lustrach refren,
Co się składał z kilku nut.

Otwórz serce, otwórz tak,
Żeby móc swobodnie tańczyć,
Żeby nagle świat
Nabrał smaku pomarańczy,
Otwórz serce, otwórz tak,
Żeby móc do ciebie trafić,
Daj mi jakiś znak,
Zejdź z wyblakłej fotografii.

Czy pamiętasz peron w deszczu,
Gdy spóźniony pociąg wpadł.
Nim zdążyłam zająć miejsce,
Ruszył w przemoknięty świat.
Wagon malał na zakręcie,
Gdy znikała twoja twarz.