Kreta, Grecja 2010

Fort Kastro Koule w Iraklion–wenecka forteca z roku 1540. Iraklion jest stolicą Krety, drugą nazwą jest Heraklion `miasto Heraklesa` od istniejącego w pobliżu rzymskiego portu Herakleu. Przystań jachtowa w obrębie weneckich murów. Iraklion przechodził różne okresy: minojski, rzymski, wczesno bizantyjski, arabski, wenecki, turecki, kreteński a teraz grecki. Z góry widać jaka wenecka forteca jest ogromna. W fortecy mieści się centrum kultury i sztuki oraz odzilał muzeum archeologicznego. Otwór armatni w murze obronnym. Masywne łuki murów weneckich w Iraklion Iraklion ma długą i ciekawą historię jednak II-ga wojna światowa zniszczyła miasto prawie kompletnie. Oryginalnych zabytków zostało niewiele m.in.: kościół pod wezwaniem św. Tytusa zbudowany przez bizantyjczyków w 961r. Wenecka fontanna Morozini na Skwerze Lwów, zbudowana 1828r. dla zabezpieczenia wody mieszkańcom miasta.Woda do fontanny była doprowadzona z pobliskich gór Jouhtas. Dzisiejszy Ratusz to XVII-wieczna wenecka Loggia–pierwotnie budynek był klubem spotkań arystokracji. Fontanna turecka `Koubes` charakterystyczny w tych fontannach był duży zbiornik na wodę używany również do pojenia koni. Katedra Agiou Mina z XIX w. Największy trzynawowy kościół prawosławny na wyspie, siedziba metropolity Krety. Michał słucha mojego `kazania`, tym razem z ambony katedralnej. Przy katedrze znajduje się mały kościółek o tej samej nazwie co katedra, powstał ponad 100 lat wcześniej. Dzisiaj mieści sie tam 17 ikon namalowanych przez najwybitniejszych malarzy Krety XVII-w. oraz unikalne drewniane rzeźby. Iraklion, w Tawernie naprzeciwko portu najsmaczniejsze są świeże ryby prosto z kutrów rybackich. Knossos, pierwsza stolica minojskiej Krety. Ten pałac powstał w ok. 2000 BC na powierzchni 20.000 m2. Pałace minojskie ulegly zniszczeniu, prowdopodobie na skutek trzęsienia ziemi około 1700 BC. Słynna postać `królewska` Księcia Lilii - emblematyczny wizerunek Krety minojskiej, który pochodzi z wiekszego malowidła bramy południowj w Palacu Knossos 1600-1500 BC. Arur Evans uważał, że jest to władca Knossos, `kapłan-król`. Fajansowe figurki `Wężowych Bogiń`. W kulturze minojskiej kreteńczycy mieli wyłącznie boginie. Odsłąnięty biust oznacza, że są boginiami płodności a węże i koty na głowie sugerują, że dominują nad naturą (Knossos 1600 BC). Pólnocne wejście do Pałacu. W okresie rozkwitu był on miejscem wyjątkowym, dostępnym dla każdego mieszkańca, był centrum rządzenia całym regionem. Tam powstała pierwsza europejska cywilizacja: pismo, malarstwo, teatr, kanalizacja itd. Niedaleko wejścia północnego znajduje się fresk przedstawiający szarżujcego byka, zwierzę było związane z kulturą minojską i pałacem w Knossos. Północne wejście na dziedziniec centralny. Rekonstrukcją ruin pałacu zajął się w roku 1900 archeolog angielski Arthur Evans, który poświęcił 40 lat życia na zbadanie i odtworzenie nie tylko pałacu i miasta, ale całej cywilizacji minojskiej. Lustrzany basen (bez wody) – przez specjalne obrzędy spirytualne oczyszczano gości przybywających do pałacu. Takich basenów było kilka na całym terenie. Sala Tronowa Apartamenty króla Apartamenty królowej Zlota biżuteria z Knossos: wspaniałe kolczyki, naszyjniki, pierścionki, wisiorek i szpilka. (Muzeum Archeologii w Iraklion) Do apartamentów królowej przylega łazienka z ceramiczną wanną i spłukiwaną toaletą. Pod pałacem biegł system kanalizacyjny zbudowany z rur ceramicznych. Pięknie ozdobione wazy. Duże obrządkowe wazy były używane do składnia ofiar bogom, mniejsze używane przez klasę panująca na uroczystych bankietach w Knossos i Phaistos. Pochdzą z końcowego okresu pałacowego (2000-1700 BC). Różnej wielkości gliniane naczynia–pitosy–służyły do przechowywania ziarna zbóż, oliwy lub wszystkiego co dało się w nich przechować. Kopie minojskich fresków. Większość z nich znajduje się w Muzeum Archeologii w Iraklion. Egzamin dorosłości. Dorastająca młodzież musiała wykonać niebezpieczne salto na karku byka (dziewczęta na równi z chłopcami). Fresk z Knossos, 1450-1400 BC (Muzeum Archeologii, Iraklion). Pierwszy w Europie teatr. Był to teatr, w którym odbywały się obrządki i uroczystości religijne, na których artyści tańczyli, śpiewali, deklamowali wiersze. Publiczność stała przez całą uroczystość pragnąc wyrazić szacunek do swoich bogów. Akwedukt z okresu weneckiego w drodze z Knossos do Archanes. Archanes–miejscowość z okresu minojskiego, archeolodzy spekulują, że powinna tam być letnia rezydencja władcy minojskiego. Dużo starych budynków w stylu neoklasycystycznym i weneckim, częściowo odnowionych z funduszy unijnych. Malutki urokliwy kościółek w Archanes, najmniejszy jaki dotychczas widziałam. W środku sporo cennych ikon, dziwiłam się jak uczciwi muszą być ludzie, którzy tu przychodzą bo był na oścież otwarty bez żadnego nadzoru. Archanes żyje głównie z turystyki, pełno tam kafejek cukierni i restauracji. Lunch w tawernie Ampelos był wyśmienity. Przy głównej drodze w cieniu pinii stoi XIV-wieczny, śnieżnobiały kociół Panagia z korokową dzwonnicą. Rethimnon–trzecie co do wielkości miasto na Krecie. Ma minojskie korzenie, wenecką fortecę, port oraz rozmaite pamiątki po Turkach. Miasto ma wiele wenecko-gotycko-renensansowych pałaców oraz liczne meczety. Na placyku Platanos stoi duma miasta Fontanna Rimondi z 1626 r. Ozdobiona korynckimi półkolumnami i lwimi głowami. Zauroczyły mnie przesympatyczne małe uliczki oddające atmosferę tego regionu Europy. Sklepik ze skarbami morza, w ręku trzymam gąbkę o ciekawym kształcie. Kolejna malutka uliczka, kocham takie przytulne miejsca. Rethimnońska Katedra NMP w obrządku prawosławnym. Katolickie kościoły są tu rzadkością. Główny ołtarz Po drodze z Rethimnon do Chania zatrzymaliśmy sie nad brzegiem morza, na krótki odpoczynek gdzie Michał znalazl koronkowe skały wyrzeźbione przez wodę. Chania–jedno z najstarszych miast na świecie. Było zamieszkiwane nieprzerwanie od ponad 5 tys. lat od neolitu, okres minojski po czasy antyczne i nowożytne. Siedzę przy fontannie weneckiej na tle weneckich kamieniczek. Meczet Janczarów, najstarszy na Krecie. Niezwykła budowla kryta kaskadą kopuł, uchodzi z jeden z najwybitniejszych przykładów osmańskiej sztuki renesansu. Dzisiaj mieści się w nim galeria sztuki. Dawne nabrzeże portowe zamienione w kolorowy deptak. Było zimno, postanowiłam ogrzać się pieczonymi kasztanami, pomogło. Dalszy ciąg nabrzeża gdzie widać jak różne kultury połączyły się, od prawej domy weneckie a od lewej meczet osmański. Wejście do portu z wenecką latarnią morską. Po przeciwnej stronie potężny Fort Frikas, zbudowany w 1629 r. który niegdyś strzegł wejścia do portu. W 1913 r. na jego szczycie zatknięto grecką flagę na znak przyłączenia Krety do Grecji. Katedra Marii Panny z 1860 r. Pora na dobrą kolację po zwiedzaniu Chanii. W menu było coś dobrego i dla nas. Kolejna urocza uliczka w Chanii Mieszkaliśmy nad samym morzem w hotelu Aldemar Royal Village koło Chersonissos. Wejście do naszego apartamentu. Trzeba już pakować się bo nadchodzi czas by pożegnać się z gościnną Kretą.
 
 
Copyright Irena Jarocka I Designed by Monika Sobolewska | Zasady | Świadectwo Ochronne