1969

Po uzyskaniu zgody PAGART-u na przedłużenie pobytu w Paryżu wstępuje do Petit Conservatoire de la Chanson Madame Mireille. Dzięki temu konserwatorium Irena występuje w kilkunastu audycjach radiowych i telewizyjnych.

 

 

 

Po przesłuchaniu zostaje stypendystką w słynnej szkole wokalnej przy paryskiej Olimpii, pod opieką artystyczną Bruno Coquatrix’a, dyrektora Olympii i legendy francuskiego show-biznesu. Irena uczy się w elitarnej pięcioosobowej klasie dla szczególnie uzdolnionych.

 

 

Nagrania dla francuskich rozgłośni i telewizji (m.in. Tele Dimanche, Deuxieme Chance, Program Telewizyjny Mme Mireille Mathieu).

 

 

 

Premiera pierwszego we Francji singla nagranego dla firmy fonograficznej Philips z piosenkami „Il faut y croire” i „Tu me reviendras”.

 

 

Irena zostaje wezwana przez PAGART do realizacji uprzednio zaplanowanego tournee po Związku Radzieckim z programem „Melodie Przyjaciół”. Zyskuje tam powtórnie wdzięczne audytorium, gorącą sympatię i świetne recenzje.

 

1970

Irena odnosi wielki sukces na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Rennes we Francji. Zdobywa trzy nagrody: Srebrnego Gronostaja (Silver Ermine), nagrodę Miasta Rennes, oraz nagrodę za interpretację piosenki „Et ce sera moi”.  

przeczytaj wywiad

 

 

Występuje u boku takich gwiazd jak Marie Laforet, Mireille Mathieu, Rica Zarai, Enrico Macias.

 

 

 

Wydanie drugiego singla we Francji z piosenkami „Tant que la barque va” i „Et ce sera moi”.

 

 

W ramach promocji płyty Irena koncertuje we Francji, Belgii. Jeździ do Szwajcarii, aby reklamować płytę w audycjach telewizyjnych i radiowych.

 

 

 

Występy w kabarecie „Tsarewich”.


1971

Występy we Francji i krajach Europy zachodniej.

 

1972

W czerwcu bierze ślub z Marianem Zacharewiczem. Jednym ze świadków jest Seweryn Krajewski.

 

20 grudnia Irena wraca do Polski ze stypendium we Francji.